ویزا

ویزا چیست؟

ویزا از واژه‌ی لاتین charta visa گرفته شده که به معنی کاغذی است که دیده شده است. ویزا مجوز مشروطی است که از طرف دولت یک کشور به یک فرد خارجی داده می‌شود که به این فرد اجازه می‌دهد وارد خاک کشور آنها شود، در آنجا باقی بماند یا از آن خارج شود. هر کشوری قوانین خاصی نسبت به مسئله اخذ ویزا دارد؛ شما برای ورود به کشوری مثل کانادا به ویزا احتیاج دارید در حالی که کشورهایی مثل ترکیه و ارمنستان احتیاجی به اخذ ویزا ندارند. ویزا انواع مختلفی دارد اما هر نوع به خصوص آن شامل محدودیت هایی در زمینه مدت اقامت در آن کشور، مناطقی از آن کشور که حق ورود دارند، تاریخ ورود، تعداد بازدیدهای مجاز و امکان اشتغال فرد در آن کشور وجود دارد.

اخذ ویزا

ویزا به درخواست مجوز برای ورود به یک کشور مرتبط است؛ بنابراین، در بیشتر کشورها، مبحث اخذ ویزا با مجوز رسمی برای ورود و ماندن یک فرد خارجی در خاک یک کشور متفاوت است. ویزا توسط یک مقام مهاجرتی صادر می‌شود و در هر زمان می‌توان آن را باطل کرد.

ویزا معمولا به شکل یک برچسب تأیید شده در گذرنامه یا سایر اسناد مسافرتی فرد متقاضی قرار داده می‌شود. البته برخی از کشورها دیگر مدرک فیزیکی‌ای تحت عنوان ویزا صادر نمی‌کنند، در عوض جزئیات را در پایگاه‌های اطلاعاتی اداره مهاجرت آن کشور ثبت می‌کنند.

پس از اخذ ویزا مدت زمان اقامت شما در کشور هدف محدود است، ویزایی که دریافت کرده‌اید دارای تاریخ انقضای مشخصی است که در موعد تعیین شده پایان می‌یابد. به خاطر داشته باشید صدور ویزا برای شما به معنای تضمین دائمی بودن ویزا نبوده و هر زمان کشور مقصد می تواند اعتبار ویزای شما را باطل کند.

هزینه گرفتن ویزا

هزینه گرفتن ویزا معیار مشخصی ندارد و با توجه به نرخ ارز و کشور مقصد متغیر است. در ضمن باید هزینه‌ی بررسی مدارک و انگشت نگاری در نظر گرفته شود. به طور مثال ایرانیانی که قصد مهاجرت به کانادا را دارند علاوه بر پرداخت مبلغ مشخصی برای بررسی مدارک، برای انجام فرآیند انگشت نگاری باید به یکی از کشور های همسایه مثل ترکیه سفر کنند که این موضوع هم جز هزینه‌های اخذ ویزا محسوب می‌شود.

(اگر می‌خواهید در رابطه با انواع روش‌ های مهاجرت به آمریکا بیشتر بدانید، به صفحه مربوطه مراجعه کنید.)

تاریخچه ویزا

اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم در اروپای غربی، وجود گذرنامه و یا ویزا به طور کلی برای جابجایی از کشوری به کشور دیگر ضروری نبود. استفاده از گذرنامه و ویزا پس از جنگ جهانی اول به خاطر حجم زیاد مهاجرانی که می‌خواستند خاک کشور خود را به قصد کشوری امن‌تر ترک کنند، به عنوان اسناد مسافرتی ضروری شد. تا آن زمان، پاسپورت و ویزا معمولاً یک نوع اسناد سفر بودند اما پس از آن پاسپورت ها به سند سفر اصلی و مهم و ویزا به سند سفر ثانویه تبدیل شد.

(بیشتر بخوانید: چگونه برای مهاجرت به کانادا اقدام کنیم؟)

شرایط اخذ ویزا از گذشته تا به امروز

پیش تر، رویه اخذ اجازه ورود و اقامت در یک کشور به این صورت بود که مقامات اداره مهاجرت هنگام ورود افراد به مرزهای کشورشان اجازه ورود یا منع ورود می‌دادند. در صورت اجازه ورود، مقام رسمی ویزا را صادر می‌کرد که به شکل مهری در پاسپورت بود. اما در دنیای امروز همه چیز متفاوت از قبل انجام می‌شود.

برای آنچه ویزا خوانده می‌شود، فرد متقاضی باید از قبل به کشور مورد نظر خود از طریق اینترنت، پست یا حضور در کنسولگری درخواست خود را بدهد. امروزه ویزاها ممکن است یک برچسب یا یک مهر در گذرنامه، یک پرونده الکترونیکی از مقامات مربوطه، یا یک سند جداگانه باشد که متقاضی می‌تواند قبل از ورود آن را چاپ کند و در هنگام ورود به کشور بازدید شده ارائه کند.

دلیل ثبت درخواست ویزا قبل از ورود به کشورها این است که شرایط متقاضی مانند تمکن مالی، دلیل سفر، شرایط شغلی، تاریخچه سفر و ارتباطات عاطفی را در نظر بگیرند. در صورتی که شرایط فرد با شرایط کشور مقصد همخوانی داشته باشد، صدور ویزا بلامانع است. همچنین ممکن است از فرد متقاضی خواسته شود که هنگام ورود از گیت، معاینات امنیتی یا بهداشتی شوند.

برخی از کشورها برای بازدیدهای کوتاه مدت نیازی به درخواست ویزا ندارند.

تفاوت ویزا و پاسپورت

برای افرادی که خیلی دنبال مسائلی مثل مهاجرت و سفر خارجی نیستند، شاید تفاوت ویزا، پاسپورت و روادید چندان واضح نباشد؛ اما تفاوت ویزا و پاسپورت موضوعی است که دانستن آن برای هر کسی خالی از لطف نیست. پاسپورت یک مدرک شناسایی بین المللی است که توسط دولت کشور خودتان صادر می‌شود و به شهروندان اجازه رسمی سفر به داخل و خارج از کشور خود را می‌دهد. اما ویزا سندی است که توسط دولت کشور مقصد برای بازدیدکنندگان خارجی صادر می‌شود و به آنها اجازه ورود قانونی به یک کشور خارجی را می‌دهد.

گذرنامه از کشوری می‌آید که در آن زندگی می‌کنید اما ویزا را کشوری که قصد بازدید یا سکونت در آن را دارید، صادر می‌کند. سفرهای بین المللی واقعا هیجان انگیز است، اما بدون داشتن هر کدوم از این دو سند، سفر خارجی شما دچار مشکل خواهد شد. بنابراین برای اقدام به سفر خارجی، علاوه بر اخذ پاسپورت نسبت به شرایط ویزای کشور مربوطه هم اطلاعات کسب کنید.

تفاوت ویزا و اقامت

اصطلاحات ویزا و اقامت اغلب به جای یکدیگر استفاده می‌شوند اما بین این دو مفهوم تفاوت هایی وجود دارد. شما برای سفر به یک کشور خارجی چه برای گردشگری، تجارت، کار، تحصیل و غیره نیاز به ویزا دارید اما برای اقامت طولانی مدت در یک کشور به اخذ اقامت نیاز است.

در خیلی از موارد، ابتدا نسبت به دریافت ویزا اقدام می کنید و پس از ورود به خاک آن کشور برای دریافت اقامت اقدام می کنید. در موارد دیگر، به محض درخواست ویزای طولانی مدت (کار، تحصیل، دیدار با خانواده و غیره) به طور خودکار اجازه اقامت دریافت خواهید کرد.

(برای دانستن بیشتر در رابطه با سیتیزن شیپ کانادا به صفحه مربوطه مراجعه کنید.)

شرایط اخذ ویزا چیست؟

همانطور که پبش تر اشاره کردیم شرایط صدور ویزا برای هر کشوری متفاوت است و برای اقدام به گرفتن روادید هر کشوری ابتدا نسبت به قوانین آن کشور اطلاع پیدا کنید. اخذ ویزای هر کشوری به معنای سند حضور قطعی و همیشگی در آن کشور نیست و مقامات کشور مقصد هر زمان می‌توانند نسبت به ابطال ویزای فرد خارجی اقدام کنند. هر نوع ویزایی محدودیت‌های خاصی از جمله مدت اقامت در آن کشور، مناطقی از آن کشور که حق ورود دارند، تاریخ ورود، تعداد بازدیدهای مجاز و امکان اشتغال و تحصیل فرد در آن کشور را با خود به همراه دارد.

پیشتر اجازه ورود به خاک کشوری در مرز برای فرد صادر میشد اما امروزه به خصوص پس از شیوع بیماری کرونا و بسته شدن مرز کشورها از طریق اینترتت، پست و حضور در کنسولگری کشور مربوطه میتوان برای ویزا اقدام کرد؛ تا جاییکه برای برخی کشورها از جمله کانادا مراحل ثبت نام اولیه برای دریافت ویزا تنها به صورت اینترنتی انجام میشود. امروزه ویزاها ممکن است یک برچسب یا یک مهر در گذرنامه، یک پرونده الکترونیکی از مقامات مربوطه، یا یک سند جداگانه باشد که متقاضی می‌تواند قبل از ورود آن را چاپ کند و در هنگام ورود به کشور بازدید شده ارائه کند.

مدارک برای اخذ ویزا

• مدارک مالی (داشتن تمکن مالی)
• مدارک هویتی ترجمه شده
• برای افراد متاهل سند ازدواج ترجمه شده
• یک قطعه عکس رنگی با بگ گراند سفید
• مدارک شغلی
• نداشتن سوء سابقه کیفری یا ارتکاب جرائمی مانند قاچاق مواد مخدر، سرقت و فحشا
• قرار نداشتن در لیست سیاه (افراد تحت تعقیب بین المللی)
• عدم ابتلا به بیماری‌های واگیردار
• گواهی اشتغال به تحصیل ترجمه شده متقاضی

ریجکت شدن ویزا

ریجکت شدن ویزا به ممانعت از ورود شما به یک کشور خاص با رد درخواست ویزا اشاره دارد. رد شدن ویزا معمولا زمانی اتفاق می‌افتد که شما نتوانید واجد شرایط بودن خود را برای بازدید از یک کشور خاص را ثابت کنید. در ادامه به برخی از دلایل رد شدن ویزا اشاره می‌کنیم:

• پر کردن فرم درخواست ویزا به صورت ناقص یا نادرست
• تمکین مالی ناکافی
• عدم وجود دلایل کافی برای بازگشت به کشور خود
• سابقه جنایی
• اقامت از حد قانونی در جریان سفرهای قبلی (تراول هیستوری)
• مسائل پزشکی

 چه کشورهایی به ویزا احتیاج ندارند؟

برای ساکنین ایران امکان سفر به 42 کشور بدون ویزا یا با ویزای فرودگاهی، برچسبی و یا الکترونیکی وجود دارد. برای سفر به کشورهای ارمنستان، مالزی، ترکیه، گرجستان، جزایر کوک، نیووی، دومینیکا و هائیتی احتیاجی به اخذ ویزا ندارید و داشتن پاسپورت کافیست.

ویزای آمریکا

کشور آمریکا جز کشورهایی است که بیشترین تنوع ویزا را برای متقاضیان اخذ ویزا در نظر گرفته و در نتیجه شما راه‌های زیادی برای گرفتن ویزای آمریکا دارید. ویزای این کشور به دو دسته مهاجرتی و غیر مهاجرتی تقسیم می شود. آمریکا بر خلاف سیستم مهاجرتی قوی ای که دارد اما راه های زیادی برای ورود به کشورش ایجاد کرده است.

برای دریافت ویزای آمریکا کافیست نسبت به انواع مختلف ویزای این کشور اطلاعات کافی کسب کرده و ویزای متنتاسب با شرایط خود را پیدا کنید. کارشناسان موسسه مهاجرتی مون ایمیگریشن در ایالت ویرجینیا با همکاری مجموعه ای از کارشناسان و اساتید خبره آماده خدمات رسانی به شما هموطنان گرامی می‌باشد. مجموعه مون ایمیگریشن دارنده مجوزات رسمی در ایالات متحده آمریکا در امر خدمات مشاوره تحصیلی و اخذ پذیرش در مقاطع مختلف تحصیلی در این کشور می‌باشد.

اما تفاوت ویزای مهاجرتی و غیر مهاجرتی آمریکا چیست؟

شما در صورت اخذ هر نوع از ویزای مهاجرتی آمریکا، پس از ورود به این کشور صاحب گرین کارت یا اقامت دائم آمریکا می‌شوید. اما افرادی که با ویزای غیر مهاجرتی به آمریکا سفر می‌کنند پس از اتمام زمان تعین شده ویزا، باید به کشور خود بازگردند البته این افراد می‌توانند حین اقامت برای دریافت ویزای مهاجرتی و اقامت دائم نیز اقدام کنند. به طور مثال بیشتر افرادی که برای تحصیل به آمریکا می‌روند، با تبدیل ویزا آمریکا از ویزای تحصیلی به ویزای کار، اقامت دائم آمریکا را اخذ می‌کنند. بنابراین ویزای غیر مهاجرتی به معنی عدم دریافت اقامت آمریکا نیست.

ویزای کانادا

کانادا کشوری در قاره آمریکای شمالی است که درست بالای ایالات متحده قرار دارد و به عنوان کشوری بسیار توسعه یافته شناخته می‌شود. تقاضا برای سفر به کانادا در چند سال اخیر به طور پیوسته به خصوص در میان ایرانیان در حال افزایش بوده است، اما بیشتر مردم در مورد اخذ اقامت کانادا اطلاعات درستی ندارند.

ویزای کانادا مهری بر روی پاسپورت شما است که به شما اجازه ورود به کشور کانادا را می‌دهد. ویزای کانادا انواع مختلفی دارد که به صورت کلی میتوان آن را به دو دسته ویزای اقامت دائم کانادا و ویزای اقامت موقتی کانادا تقسیم کرد. در تقسیم بندی دیگر انواع ویزا کانادا را به ویزای کاری، تحصیلی و توریستی تقسیم می کنند.

(برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد نحوه اخذ اقامت دائم کانادا به صفحه مربوطه مراجعه کنید.)

انواع ویزا

به دلیل تعدد انواع ویزا شاید بهتر باشد در ابتدا بر اساس فاکتورهای مختلف، ویزاها را دسته بندی کرد. ویزا را می توان بر اساس مدت زمان اقامت، بر اساس نوع ثبت درخواست و تعداد دفعات ورود به کشور مد نظر تقسیم بندی کرد.

انواع ویزا بر اساس نوع ثبت درخواست

• ویزای الکترونیکی (E-visa): یا همان ویزای الکترونیکی که تمام فرآیند آن از بارگذاری مدارک در سامانه کشور مورد نظر تا صدور ویزا به صورت آنلاین انجام می‌شود و ویزای فیزیکی‌ای در کار نیست.
• ویزای فرودگاهی (On-Arrival): ویزایی که به محض ورود فرد به فرودگاه کشور مقصد و پرداخت هزینه و ارائه مدارک مورد نیاز برای او صادر می‌شود و برای اقامت کوتاه مدت است.
• ویزای لیبل یا برچسبی: ارائه مدارک مورد نیاز به اداره مهاجرت کشور مربوط، انگشت نگاری و الصاق برچسب از طرف سفارت روی پاسپورت

ویزای شینگن

ویزای شینگن (schengen visa) در واقع تنها برای یک کشور نیست بلکه مجوز ورود به قاره‌ی اروپاست. در حال حاضر 26 کشور اروپایی اتریش، بلژیک، دانمارک، جمهوری چک، استونی، فنلاند، فرانسه، آلمان، یونان، مجارستان، ایسلند، ایتالیا، لتویا، لایخشتین، لیتوانی، لوگزامبورگ، مالتا، هلند، نروژ، لهستان، پرتقال، اسلواکی، اسلوانی، کرواسی، اسپانیا، سوئد و سویس جز این اتحادیه هستند. این ویزا به 5 نوع A,B,C,D و LTV تقسیم میشود.

دو نوع اول را می‌توان ویزای ترانزیت دانست. چرا که فقط حق حضور در فرودگاههای کشورهای عضو شینگن را دارید اما با ویزای نوع C و LTV می‌توانید در بازه‌های زمانی مختلف به کشورهای اروپایی سفر کنید . ویزای شینگن نوع D برای افرادی است که قصد کار و یا تحصیل دارند و می خواهند برای مدت زمان مشخصی در کشورهای شینگن اقامت داشته باشند.

(اگر می‌خواهید بیشتر در مورد ویزای ترانزیت آمریکا بدانید، می‌توانید از صفحه مربوطه آن بازدید کنید.)

ویزای کوتاه مدت (short stay visa)

این نوع ویزا همانطور که از نامش پیداست برای بازدیدهای کوتاه مدت از یک کشور صادر می‌شود و خود به انواع مختلفی تقسیم می‌شود که در ادامه به معرفی هر کدام می‌پردازیم.

1. ویزای ترانزیت

ویزای ترانزیت (transit visa) بیشتر برای افرادی که در سیستم حمل و نقل بین المللی فعالیت دارند مثل خلبان ها، مهمانداران هواپیما، رانندگان اتوبوس و کامیون، راهبران قطار و کشتی های مسافربری و ماهیگیری کاربرد دارد. ویزای ترانزیت به شما این امکان را می‌دهد که به طور موقت وارد کشوری شوید تا پرواز خود را تغییر دهید و با پرواز دیگری یا به شکل دیگر به سفر خود ادامه دهید. این نوع ویزا معمولا بین چند ساعت تا چند روز اعتبار دارد. اگر پاسپورت شما واجد شرایط معافیت ویزا یا سایر گزینه های جایگزین ویزای آنلاین در کشور مورد نظر نباشد، اخذ ویزای ترانزیت برای شما ضروری است.

2. ویزای توریستی

ویزای توریستی (tourist visa) رایج ترین نوع مجوز سفر است و سند یا مهر رسمی است که به فرد اجازه ورود به یک کشور خارجی را به منظور تفریح و گردشگری می‌دهد. مسافرانی که به کشورهای دیگر سفر می‌کنند اغلب برای ورود، به ویزای توریستی نیاز دارند. بسیاری از کشورها بسته به هدف فرد متقاضی ویزاهای مختلفی صادر می‌کنند و برخی نیز منحصراً برای گردشگری ویزا صادر می‌کنند. ویزای توریستی برخی کشورها به شما امکانات دیگری نظیر حق کار در خاک آن کشور را هم می‌دهد.

ویزای توریستی به شما این امکان را می‌دهد که برای مدت کوتاهی در کشور میزبان اقامت کنید که این مدت زمان می‌تواند از چند روز تا چند ماه متغیر باشد. بسته به هر کشوری، ممکن است نام‌های دیگری مثل ویزای مسافرتی، ویزای بازدید کننده (Visitor Visa) یا ویزای کوتاه مدت هم به این نوع ویزا اطلاق شود.

(برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ویزا توریستی امریکا به صفحه مربوطه مراجعه کنید.)

3. ویزای پزشکی

ویزای پزشکی (medical visa) نوعی ویزا است که به دارنده آن اجازه می‌دهد برای انجام اقدامات درمانی وارد خاک کشوری شود. بسیاری از بیماران در سراسر جهان برای درمان به خارج از کشور سفر می‌کنند. دلیل این موضوع می‌تواند این باشد که درمان‌های مورد نظر در کشور خودشان وجود ندارد یا قصد درمان پیش متخصص خاص را دارند.

برخی کشورها برای همراهان بیمار (مثل دوستان، خانواده یا پرستار) نیز ویزای پزشکی صادر می‌کنند؛ که ویزای شینگن نمونه‌ای از این قبیل است. ویزای پزشکی برخی کشورها امکان فعالیت های دیگر مثل گردشگری و تفریح را هم به فرد دارای ویزا می‌دهد.

ویزای پزشکی به طور کلی اجازه اقامت کوتاه مدت را طول دوره‌ی درمان به فرد می‌دهد.

(برای دانستن بیشتر در مورد ویزای درمان کانادا می‌توانید به صفحه مربوطه مراجعه کنید.)

4. ویزای زیارتی

ویزای زیارتی (pilgrimage visa) یک سند رسمی سفر است که به شما امکان می‌دهد از اماکن مقدس در کشورهای خارجی بازدید کنید. این نوع ویزا فقط توسط کشورهایی صادر می‌شود که در آن سفرهای مذهبی امکان پذیر است و برای واجد شرایط بودن باید پیرو یک دین خاص (اسلام، بودیسم، یهودیت، مسیحیت و غیره) باشید.

(اگر می‌خواهید در مورد میزان تمکن مالی برای ویزای توریستی کانادا بیشتر بدانید، حتماٌ از صفحه مربوط به آن بازدید کنید.)

ویزای رسمی / دیپلماتیک

هر کسی که یک کسب و کار رسمی در یک کشور خارجی دارد و می‌خواهد بعنوان نماینده در آن کشور حضور یابد، باید برای دریافت ویزای رسمی یا دیپلماتیک اقدام کند. کاربرد دیگر این ویزا برای مقامات سیاسی و رسمی دولت یک کشور است که برای انجام ماموریت دیپلماتیک وارد یک کشور خارجی می‌شوند. معمولاً برای واجد شرایط بودن برای ویزای دیپلماتیک یا رسمی، باید یک مقام دولتی، یک کارمند دیپلماتیک یا نماینده رسمی کشور خود باشید.

اگر می‌خواهید با قصد دیگری به یک کشور سفر کنید، باید برای ویزای توریستی یا بازدید کننده اقدام کنید؛ چرا که با ویزای دیپلماتیک یا رسمی حق تحصیل، اشتغال یا اقامت در کشور میزبان را نخواهید داشت.

ویزای بلند مدت

ممکن است برخی این ویزا را با اخذ اقامت دائم یک کشور اشتباه بگیرند. ویزای بلند مدت (long stay visa) در مقایسه با ویزای کوتاه مدت و توریستی اعتبار بیشتری دارد و خود به جندین نوع تقسیم می‌شود:

1. ویزای تحصیلی

ویزای تحصیلی (student visa) یک مجوز سفر است که توسط کشورهای سراسر جهان صادر می‌شود و به دانشجویان و دانش آموزان اجازه می‌دهد در دانشگاه یا کالج کشور مورد نظر خود تحصیل کنند. ویزای تحصیلی جز مدارک ضروری سفر برای افرادی است که قصد تحصیل در یک کشور خارجی را دارند. برای تحصیل در دانشگاه یا موسسه آموزشی دیگر در یک کشور خارجی، قبل از شروع دوره، ابتدا باید نسبت به اخذ ویزای تحصیلی اقدام کنید.

در برخی کشورها شما هنگام تحصیل، در صورت رعایت برخی شروط حق کار کردن هم خواهید داشت.

دارندگان ویزای تحصیلی اجازه ورود به کشور مورد نظر و زندگی د‌ر آن جا در طول دوره‌ی مشخص شده را دارند.

(برای کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با ویزا تحصیلی کانادا به صفحه مربوطه مراجعه کنید.)

2. ویزای کار

ویزای کار (work visa) مجوزی‌ است که به فرد اجازه ی کار در کشور دیگری را می دهد؛ این ویزا هم شامل کار با حقوق و هم دوره کارآموزی بدون در آمد هم می‌شود. ویزای کاری به صورت برچسبی در گذرنامه یا یک سند جداگانه (ورک پرمیت) صادر می‌شود و پس از مدتی باید تمدید شود. البته برخی کشورها مجوز کار دائمی صادر می‌کنند و یا پس از گذشت مدتی این ویزا را به ویزای اقامت تغییر می‌دهند که همه‌ی این موارد بسته به قوانین کشور صادر کننده ویزا، متفاوت است.

در برخی از کشور ها فرد ابتدا باید برای اخذ ویزای بلند مدت اقدام کند و پس از ورود به خاک کشور مورد نظر درخواست ویزای کار بدهد. ویزای کار سه زیر شاخه‌ی ویزای اسکیل ورکر، جاب سیکر و جاب آفر دارد.

•  ویزای اسکیلد ورکر
•  ویزای جاب سیکر: به متخصصان واجد شرایط اجازه می‌دهد تا برای جستجوی شغل، معمولاً حدود شش ماه، وارد کشور مورد نظر خود شوند و متعهد به یافتن کار شوند. برای دریافت این نوع ویزا فرد باید واجد شرایط خاصی از جمله مهارت‌های زبانی، مدارک تحصیلی، بیمه درمانی و تمکن مالی باشد.
• ویزای جاب آفر

3. ویزای اقامت

ویزای اقامت (residence visa) یک سند رسمی است که به واسطه ی آن یک فرد خارجی اجازه زندگی در یک کشور را پیدا می‌کند. در اکثر کشورها این اقامت به صورت دائم یا موقت صادر می‌شود معمولا افراد حین اقامت در کشوری باید یا به تحصیل یا کار یا سایر فعالیت‌ها مشغول باشند.

(برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد لاتاری آمریکا به صفحه مربوطه مراجعه کنید.)

4. ویزای تجاری

برای مسافران تجاری خارجی از جمله کارآفرین یا کارمندان که به دنبال بازدید از کشورهای دیگر برای کشف فرصت‌های تجاری و سرمایه گذاری، شرکت در رویدادها یا همکاری با مشاغل محلی هستند، اخذ ویزای تجاری لازم است. در حین سفر تجاری به کشور مورد نظر ممکن است فعالیت ها یا قرارداد های تجاری صورت بگیرد که این به معنی اجازه کار یا اشتغال در آن کشور نیست. در واقع این ویزا با ویزای کاری متفاوت بوده و فرد برای شروع کار باید ابتدا درخواست ویزای کاری بدهد.

کسب اطلاعات کافی در مورد ویزای تجاری بسیار حائز اهمیت است چرا که سفری ایمن و قانونی برای مقاصد تجاری شما را به همراه دارد. ویزای استارت آپ و ویزای سرمایه گذاری نیز شامل همین نوع ویزا هستند.

(برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ویزای تجاری آمریکا به صفحه مربوطه مراجعه کنید.)

ویزای سرمایه گذاری

ویزای سرمایه گذاری که با نام ویزای طلایی هم شناخته می‌شود، در واقع مثل اسمش یک فرصت طلایی برای افرادی با شرایط مالی مناسب است که با راه اندازی کسب و کار و سرمایه گذاری در یک کشور خارجی نسبت به دریافت اقامت دائم اقدام کنند. حداقل رقم مورد نیاز برای سرمایه گذاری در کشورهای مختلف متفاوت است و نیازمند شرایط و ارائه مدارک به خصوصی است.

(اگر مایل به دریافت ویزا سرمایه گذاری آمریکا هستید، می‌توانید به صفحه مربوطه آن مراجعه کنید تا بیشتر در مورد شرایط دریافت این ویزا بدانید.)

ویزای استارتاپ

شاید بتوان هدف از ایجاد دسته بندی ویزای تجاری را راهی آسان برای کارآفرینان و سرمایه دارانی معرفی کرد که از این طریق به دنبال کسب اقامت دائم هستند. ویزای استارتاپ به برخی کارآفرینان واجد شرایط اعطا می‌شود تا در محیطی مناسب و با شرایط ایده آل، ایده های کاری خود را عملی و یک کسب و کار پر رونق ایجاد کنند که در نهایت به توسعه اقتصاد آن کشور بیانجامد.

(برای دانستن بیشتر در مورد ویزای استارت آپ کانادا از صفحه مربوطه بازدید کنید.)

انواع ویزا بر اساس تعداد دفعات ورود به کشور

1. ویزای سینگل یا یکبار ورود

ویزای سینگل (single entry visa) همانطور که از نامش پیداست، به فرد این امکان را می‌دهد که فقط یک بار از مرز عبور کرده و وارد کشور صادر کننده ویزا شود و پس از یکبار ورود دیگر قابل استفاده نیست؛ یعنی فرد برای سفر دوباره به آن کشور باید برای دریافت ویزای جدید اقدام کند. معمولا درخواست ویزای سینگل مانند بیشتر ویزاها به صورت اینترنتی است اما تفاوت آن نسبت به سایر انواع ویزا قیمت پایین آن است.

2. ویزای دابل

ویزای دابل بر خلاف سینگل ویزا تنها به یک بار سفر محدود نمی‌شود و فرد بعد از بازگشت از آن کشور طی مدت زمان مشخص اجازه دوباره سفر کردن به همان کشور را خواهد داشت.

3. ویزای مولتیپل

ویزاهای مولتیپل یا چند بار ورود (multiple entry visa) برای مدت طولانی معتبر هستند و به دارنده این امکان را می‌دهد بدون نیاز به درخواست مجدد برای ویزا، با استفاده از یک ویزا در طول مدت اعتبار آن چندین بار به کشور مد نظر خود سفر کنند؛ مثل ویزای استرالیا. برخی ویزاهای مولتیپل اجازه بی نهایت سفر در بازه زمانی مشخص را به فرد می دهند و برخی دیگر تعداد دفعات خاصی را اجازه می دهند. به طور مثال ویزای توریستی سریلانکا تنها دوبار اجازه‌ی سفر می‌دهد.

ویزای بازنشستگی

بسیاری از مردم دوست دارند در سال‌های طلایی عمر خود به کارهایی که به آن علاقه دارند مثل استراحت، سفر ، بازدید از مکان های جدید و حتی زندگی در کشوری دیگر بپردازند. به همین دلیل، چندین کشور از جمله ایتالیا، پرتغال، دبی، تایلند و اندونزی ویزای بازنشستگی صادر می‌کنند تا به افراد متقاضی اجازه زندگی و لذت بردن از دوران بازنشستگی خود را بدهند.

ویزای بازنشستگی مجوز اقامتی است که به شما این فرصت را می‌دهد سال‌های بازنشستگی خود را در یک کشور خارجی سپری کنید.

از جمله شرایط دریافت ویزای بازنشستگی تمکن مالی و سن خاصی می‌باشد.

ویزای خروج

ویزای خروج (exit visa) با انواع ویزاهایی که تا الان آشنا شده‌اید متفاوت است و در واقع یک سند صادر شده توسط دولت است که به فرد اجازه خروج از کشور را می‌دهد. این ویزا بیشتر با ملیت افراد ارتباط دارد و مربوط به افراد غیر شهروند در یک کشور است که به هدف کار و اشتغال وارد یک کشور شده‌اند. برخی از کشورهای دارای ویزای خروج عبارتند از :

• بلاروس
• عراق
• کویت
• لبنان
• کره شمالی
• عمان
• روسیه
• عربستان سعودی
• چین
• سنگاپور
• امارات متحده عربی

امروزه ویزای خروج به عنوان یک عمل منسوخ از نظر حقوق بشر در نظر گرفته می‌شود و اکثر کشورها همچین ویزایی ندارند.